ST. LUCIA WETLANDS

Wessel en marleen op vakantie. We hebben een fijne vlucht gehad van PE naar Durban. Vooral omdat we een doos met allemaal lekkere broodjes en chocolaatjes kregen en lekker appelsap.
In Durban hebben we een auto gehuurd en zijn we naar St. Lucia gereden. Het regende zo hard dat de ruitenwissers het bijna niet aankonden.
Toen we honger kregen dachten we even te stoppen in Mtubatuba. Waar? In Mtubatuba ja…
Het was daar net zo exotisch als de naam al doet zeggen. We kwamen daar bij een of andere Afrikaanse markt met duizenden mensen die krioelden door de regen. Iedereen liep door elkaar en ik stond al snel vast tussen tientallen taxibusjes die voor- of achteruit gingen.
Ik dacht laten we hier maar geen boodschappen doen.
In de buurt van St. Lucia zagen we al steeds meer borden: Beware of Animals. Beware of Hippo’s. We zagen alleen maar koeien en geiten die we steeds moesten ontwijken die zomaar over straat lopen, dat was al spannend genoeg!
We verbleven in een prachtige Lodge. Een huisje aan het moeras. In de grote tuin waren veel dieren en hele mooie vogels. Maar er zouden dus ook elke nacht nijlpaarden langs ons huisje lopen. Die komen uit het moeras en die lopen over het terrein van de bungalows heen om verderop te gaan grazen. Dare-devil Marleen heeft eerst drie dagen in angst gezeten zodra het donker was. Nijlpaarden zijn namelijk de gevaarlijkste dieren in Afrika; ze maken de meeste slachtoffers. Maar ja, wat wil je als ze door het dorp heen lopen.. dan komen ze wel eens mensen tegen ja. Wessel vond dat ik me maar aanstelde.
Die nacht was ik jarig. Ik wil jullie ook allemaal bedanken voor de leuke lieve kaartjes en cadeautjes die aan Wessel meegegeven zijn! En Special Thanks voor Mathijs Marieke Sander en Moeder voor de goeie grappen. Ik voelde me weer meteen thuis, haha.
Op mijn verjaardag zijn we (door de regen natuurlijk) naar het Hluwehluwe- Umfolosi Game Park gegaan. Het is een heel uitgestrekt park, dus soms zagen we echt heel lang niks. Maar opeens staken er drie hele grote neushoorns over! Dat was wel even schrikken, maar we hebben geprobeerd om een foto te maken door de stromende regen..
’s Avonds hebben we gesmuld van een seafood platter en de volgende dag zijn we de wateren bij het moeras gaan bevaren. We hebben heel veel krokodillen gezien, en natuurlijk nijlpaarden. Twee hele grote families lagen in het water. Toen begreep Wessel ineens waarom ik wel bang was geweest om ’s avonds een nijlpaard te treffen: “ Ze zijn toch best groot..!”
Na de nodige reigers en adelaars zijn we teruggevaren.
De volgende dag zouden we gaan vissen. Op een boot, ’s morgens om zes uur vertrekken.
De visser kwam om zes uur vertellen dat ik weer terug naar bed mocht want het vissen ging niet door, er stond te veel wind. Helaas!
Toen zijn we naar Cape Vidal gereden. Onderweg hebben we zo veel wilde dieren gezien, veel meer dan in Hluwehluwe. Zebra’s, zwijnen, giraffen, grote kuddes kudu’s, allerlei bokkies, en prachtige neushoorns. Die neushoorns waren zo dichtbij dat Wessel de auto vast in de eerste versnelling klaar had gezet om hard weg te scheuren als ze dichterbij zouden komen.
Er was ook nog een heel mooi strand bij Cape Vidal. Aan het eindpunt hebben we nog gewandeld door een bos waar heel veel aapjes zaten. Heel gezellig dus.
Woensdag hebben we een tour door Zulu-village gedaan. Een traditioneel dorpje waar ze eigen bier brouwen en koeien in de achtertuin slachten zeg maar.
Na een lang verhaal over hoe je medicijnman kan worden (daar is echt een opleiding voor.) mochten we meedoen met de Zulu-dans. Dus pakje aan, slippers uit.
De laatste dag besloten we naar het onderwaterparadijs bij Sodwana Bay te gaan. Dat schijnt the place to be te zijn voor duikers en snorkelaars. Maar het regende nog steeds. Marleen moest per sé snorkelen. Tja, in je onderbroek (badpak vergeten..) met je hoofd onder water.. Dus die is twee weken verkouden geweest.
Terug naar PE.
Vrijdag zouden Jan en Wessel bier gaan drinken en de vrouwen thuisblijven voor de televisie.
Allemaal gedoe omdat we visite zouden krijgen uit Kirkwood, nog van alles moesten regelen, zoals slaapplaatsen, en Marleen snapte er allemaal niks van.
Eenmaal bij Jan aangekomen stond de braai te braaien en de biertjes koud: Surprise! Marleen’s verjaardag werd nog eens uitbundig gevierd. Geregeld door Marina, familie van der Kooij, Marianneke en Wessel. Marleen was er weer eens goed ingeluisd… misschien toch maar wat achterdochtiger worden met al die verrassingen!
We hebben een gezellige avond gehad en we zijn er achter gekomen dat we heel veel lieve mensen om ons heen hebben en dat het helemaal niet eenzaam is om aan de andere kant van de wereld te zijn. Bedankt iedereen!